بررسی تأثیر افزایش بیان mir-۲۹b۱ بر القای آپوپتوز در سلول های لوسمی رده سلولی hl۶۰

زمینه: ریزrnaها، مولکول های کوچک تنظیمی غیر رمز کننده هستند که نقش های مهمی را در فرآیندهای مختلف زیستی همچون تکثیر، تمایز و آپوپتوزیس ایفا می کنند. کاهش بیان mir-29b1 در بسیاری از سرطان های انسانی، نشان دهنده نقش مهم این مولکول در تکامل بافتی و سرطان است. از آنجایی که القای آپوپتوزیس در سلول های سرطانی شاخص مهمی در درمان آن هاست، در این مطالعه تأثیر افزایش بیان mir-29b1 با استفاده از ساختار لنتی ویروسی بر القای آپوپتوز در رده سلولی پرومیلوتیک hl60 مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: افزایش بیان پایدار mir-29b1 با استفاده از ساختار لنتی ویروسی حاوی توالی پیش ساز mir-29b1 حاصل شد. سپس سلول های hl60 تحت تیمار ویروس قرار گرفتند. پس از 48 و 72 ساعت اثر آپوپتوتیک این mirna، با استفاده از آزمون mtt، رنگ آمیزی با اتیدیوم بروماید و آکریدین اورنج، سنجش میزان کاسپاز 3 و فلوسایتومتری انکسین مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: نتایج با نرم افزار آماری spss ویرایش 13 و آزمون آماری t-test آنالیز شدند. مطابق انتظار، افزایش بیان mir-29b1 باعث افزایش در القای آپوپتوزیس گردید، به گونه ای که آپوپتوزیس در گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل حدود 3 برابر افزایش نشان داد. آنالیز داده ها نشان از معنی دار بودن این افزایش نسبت به گروه کنترل بود (05/0>p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این بررسی، mir-29b1 می تواند آپوپتوزیس را در رده سلولیhl60 القا کند. تحریک آپوپتوزیس به وسیله mirnaها می تواند یکی از بهترین و مناسب ترین راه ها برای القای مرگ در سلول های سرطانی باشد. نتایج به دست آمده از نقش سرکوب گری تومور mir-29b1 حمایت می کند، به گونه ای که mir-29b1 صناعی می تواند در آینده به عنوان یک درمان اپی ژنتیک جدید به-کار رود.